sobota, 1 listopada 2014

1 listopada - 1 November







    Cisza, zaduma, pamięć. To szczególny dzień. Wszyscy jesteśmy jak płomień świecy, który kiedyś zgaśnie... Zgaśnie tu na ziemi. Co będzie potem tak naprawdę nikt nie wie.

    Kiedy byłam mała i przychodziliśmy z cmentarza, wszystkie dzieci gromadziły się obok babci. Ona wyciągała najstarsze albumy i najstarsze zdjęcia, które rozkładaliśmy na stole. Zapalaliśmy świeczki, takie woskowe z knotem. Trzeba było bardzo uważać aby nic nie zniszczyć. Babcia zaczynała opowiadać o tych co odeszli. My wskazywaliśmy na zdjęcia, a babcia mówiła, mówiła, mówiła... To było jak najpiękniejsza baśń. Pożółkłe zdjęcia, blask świec i opowieści o tych co odeszli. Na koniec gasiliśmy światło i modliliśmy się za nich i za wszystkich którzy zostali zapomniani i potrzebują modlitwy.

   Muszę dodać, że obowiązkową przyjemnością w tym dniu była wspólna kolacja przy stole, którą robiła babcia z moją mamą. Przychodził brat mamy z żoną i dziećmi i często jeszcze ktoś z bliskiej rodziny. Jako dziecko uwielbiałam te wspólne chwile... Kiedy odeszła babcia, zapraszała nas moja mama...  














































Życzę Wam spokojnego wieczoru i wspomnień, które pozwalają żyć, pamiętać i stąpać tu, po Ziemi.




10 komentarzy:

  1. To wyjątkowy dzień dla nas wszystkich... pamiętamy ;)

    kaylaastyle.blobspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  2. Piekny zwyczaj macie :) Uwielbiam oglądać stare zdjęcia i słuchać opowieści...Zawsze można sobie powyobrażać jak kiedys , dla Nas, dawno temu, nasi bliscy żyli i jak wyglądała Ich codzienność...

    OdpowiedzUsuń
  3. U mnie bardzo podobne rodzinne tradycje panują :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Nastrój wyjątkowy,pozdrawiam;))

    OdpowiedzUsuń
  5. Lubię 01.11 iść wieczorem na cmentarz. Lubię ten widok, kiedy przynajmniej raz w roku widać, że ktoś pamięta.

    OdpowiedzUsuń
  6. To dzień pełen zadumy i rozmyśleń....
    ściskam kochana

    OdpowiedzUsuń
  7. Pieknie... Noszę podobne wspomnienia z dzieciństwa. Moja mama jeszcze żyje, ale juz nie ma tamtej atmosfery gdy byli z nami liczni wujkowie i ciotki. Poodchodzili...

    OdpowiedzUsuń
  8. Cisza i zaduma, to taki czas dla mnie...widzę, że też lubisz stare zdjęcia...

    OdpowiedzUsuń
  9. I tak powinien wyglądać ten dzień. W cieple rodzinnym, tych, którzy są obok nas, obok tych, którzy są w naszych sercach.

    OdpowiedzUsuń

Dziękuję za każdy komentarz i odwiedziny. Możesz również zapraszać mnie na swojego bloga (nie uważam, że jest to coś niestosownego). :)
Zapraszam Cię również do witryny obserwatorów. To jest w końcu blog więc bloguj lecz się nie blokuj :)