Spotkanie po latach - Meeting after years

W sobotę przeniosłam się w przeszłość.  W przeszłość sprzed  trzydziestu pięciu lat. Tak, aż się nie chce wierzyć, tyle upłynęło od matury. Tyle czasu nie widziałam się z Gabrysią. Ostatnie spotkanie to był bal maturalny, a potem każda poszła w swoją stronę. I choć Gabi była jedną z bliższych mi koleżanek to zobaczyłyśmy się dopiero po trzydziestu pięciu latach. Tak się złożyło, że nie była na żadnym naszym spotkaniu rocznikowym, a ostatnio robimy je co pięć lat.

Najzwyczajniej w świecie popłakałam się. Wspomnienia to jednak bezcenne skarby, idą z nami przez całe życie i dobrze jest kiedy wywołują uśmiech na twarzy, a tak było w sobotę.

Były jeszcze trzy koleżanki, jednak z Jolą, Bożeną i Ewą widziałam się częściej.

***

Chciałam się jakoś szczególnie przygotować na to spotkanie jednak musiałam się skupić na dość prostych daniach, bowiem w sobotę musiałam "wpaść" do pracy. Byłam więc naprawdę na wysokich obrotach. Na nasze spotkanie zrobiłam deser z musu wiśniowego z białym winem, przełożony jogurtowym musem z owocami, z dodatkiem musu z mango.

Na kolację były polędwiczki z kurczaka faszerowane szpinakiem, owijane szynką parmeńską, zapieczone na jabłkach z dodatkiem ziół. Drugim daniem była polędwica wieprzowa faszerowana gruszkami nashi, morelami i odrobiną świeżych ziół, zapiekana z gruszkami nashi i ziołami. Dodatkami były pieczone bataty, pure z groszku i marchewki oraz mix zielonej sałaty (roszponka i rukola) z dodatkiem pomidorów koktajlowych i mozzarelli, z sosem winegret.

Była też Pavlova z owocami i kawa. Winem zajął się mój mąż. To już pewnie wiecie, że jesteśmy klasową parą, więc "z przydziału" uczestniczył w naszym babskim spotkaniu.

To zdjęcia kiedy wszystko przygotowałam przed pracą, po upieczeniu już nie zdążyłam zrobić zdjęć, a przy stole najzwyczajniej w świecie nie wypadało, a poza tym były ważniejsze sprawy niż dokumentacja menu, które jest tylko dodatkiem do całości...

 Teraźniejszość przeplatana przeszłością, radość i wzruszenia. Wredni nauczyciele i ci, których wspomina się z łezką w oku. Miłości, wycieczki, wygłupy i nauka. Ona była ważnym elementem naszej codzienności. Musieliśmy nieźle wkuwać aby przebrnąć każdy kolejny semestr i zdać maturę. Choć każda wspominała po swojemu to i tak wszystko połączyło się w jedną wspaniałą całość. To w końcu rocznik '61 i matura '80.

Dzisiaj mogę powiedzieć, że silne z nas kobiety, z mocnymi korzeniami, starą maturą, która naprawdę dawała solidne podstawy wiedzy.

Muszę dodać, że z Gabi byłyśmy tymi dziewczynami, które zawsze podążały za modą, nowinkami kosmetycznymi i tym co było na topie.  W burych czasach komuny radziłyśmy sobie całkiem nieźle. Oprócz kultowych czasopism kombinowanych na różne sposoby, często zaglądałyśmy do Pewexu, żeby chociaż popatrzeć. 

Każda z nas miała w kieszeni kultowy, pachnący błyszczyk w okrągłym plastikowym pudełeczku, a większość kosmetyków zdobywałyśmy w długich kolejach. Zapach Masumi był zapachem pożądania i przyprawiał o zawrót głowy. Yardley to też była wtedy wyższa półka i choć nie mogłyśmy się malować, to i tak każda z nas miała go w swojej kosmetyczce. Nie mogę pominąć kultowych jeansów, oryginalnych z Pewexu za 20 $. Ach było tych wspomnień... 

 

Dostałam śliczne kwiaty i mnóstwo wzruszeń... które będą ze mną szły przez kolejne lata...

W czerwcu mamy spotkanie rocznikowe, które wraz z wiekiem nabiera coraz większego sentymentu. Jednak takie mniejsze, kameralne są niepowtarzalne...

Klasa IV c, matura'80

Dziękuję dziewczyny, jesteście kochane i cudne.

Jestem dumna i szczęśliwa, że mam takie wspaniałe koleżanki i myślę, że właśnie ta przeszłość i wiara w przyszłość będzie bodźcem do częstych spotkań. 

Życie to chwile i to od nas zależy czy będziemy się do nich uśmiechać, wspominać z łezką w oku, czy też mieć żal w oczach oglądając się za siebie, dlatego żyj z całych sił i popełniaj błędy. Na nich się właśnie uczysz życia, poznajesz ludzi dla których warto skoczyć w ogień i kształtujesz siebie...

https://www.youtube.com/watch?v=CP0Xwyn87CI

Wiem moje drogie blogerki, że większość z was nie ma tyle lat co ja mam po maturze. Lubię was jednak bardzo, jesteście dla mnie dużą inspiracją i dziękuję, że jesteście.